25 augustus 2019
Deze blog zal ietwat onsamenhangend overkomen maar het is dan ook een verwerkingsblog.
Het roept weer allerlei beelden op.
Gisteravond kreeg ik een beeld in herinnering dat mijn hand op de pik van mijn stiefvader lag. Mijn moeder lag ook in bed, het zal zondag ochtend geweest zijn. Haar hand zocht zijn pik maar vond daar mijn hand.
Alsof het de normaalste zaak van de wereld was.
Ze gaf geen krimp.
Het was een herinnering die lang in m'n onderbewuste gezeten heeft.
Gisteren kwam deze herinnering in voll hevigheid tot mijn bewustzijn.
Het heeft etterlijke jaren geduurd eer ik begreep dat mensen niet woedend tegen mij waren als zij woedend werden om dit soort verhalen.
Met de bewustwording van bovenstaande herinnering ga ik een nieuwe periode van verwerking in. Opnieuw boosheid omdat ze niet heeft gehandeld als een goede moeder zou betameln. Opnieuw teleurstelling omdat ik mijn hele leven al alleen sta in mijn ellende.
De trigger was het verhaal en de vele reacties daarop, van de man die in Assen is doodgeschopt.
Mijn eerste gedachte bij dat verhaal is “Mooi! Da's 1 minder die kinderen kan molesteren.”.
Er zijn mensen die denken dat je dat recht niet hebt als ouder. Toch is het een natuurlijke reactie om je kinderen te beschermen, of tenminste, dat zou het moeten zijn.
En zou de politie nu werkelijk onderzoeken totdat de onderste steen boven gekomen is, dan zou je nog enig vertrouwen kunnen hebben in hun beoordeling. Maar helaas lopen er meer pedo's vrij rond dan er opgepakt zijn.
Met dat er een groep is die pedofilie graag wil normaliseren, is dit een heel goed signaal dat men dat beter kan laten.
Woede en razernij heeft zich enige decennia opgestapelt in de harten van velen om de pedo's die wegkomen met hun daden. Misschien een paar maandjes zitten voor een vergrijp dat het slachtoffer een leven lang kost om te verwerken.
En geloof me, het is levenslang voor het slachtoffer. Elke keer als ik denk dat ik “ik geloof dat ik alles wel verwerkt heb”, dan drukt de realiteit me weer met m'n neus op een nieuw (oud) feitje dat in de onderste regionen van mijn bewustzijn is blijven sudderen.
De vele berichten over pedo's, pedo's die losgelaten worden, pedo's die een taakstraf krijgen of pedo's die een paar maandjes cel krijgen, hebben zich opgestapeld.
Politie die z'n werk niet naar behoren doet. Justitie die hun werk niet naar behoren doet.
De dader is ziek. De dader is het slachtoffer. De dader wordt gepamperd.
Het slachtoffer staat alleen.
Wanneer mijn verhaal ter sprake komt in de omgang met anderen, dan moet ik het vergeten, er niet over beginnen, naar de toekomst kijken.
De politie geloofde mijn stiefvader.
Ik sta alleen in de verwerking.
Ik sta alleen in mijn leven.
Toch herstelt een voorval als “man doodgetrapt in speeltuin door 5 man omdat hij aan een kind zat” mijn vertrouwen in de mensheid een beetje.
Dat is wat ik erover denk.
En ja, ik besef me dat deze mannen waarschijnlijk langer zullen zitten voor deze daad dan menig pedofiel als vonnis krijgt.
Het is de reden waarom ik een aanbod afgewezen heb dat ik jaren geleden kreeg van 1 van de leden van de meest beruchte familie in mijn dorp.
“Hey Lin, geef me het adres van jouw stiefvader eens dan ga ik met een paar mannetjes even bij hem langs”.
Ik keek hem aan, keek even weg en bedacht me dat hij en z'n vrienden dan ca. 12 jaar achter slot en grendel zouden komen te zitten. Dus ik bedankte hem voor 't aanbod.
Deze beruchte familie heeft mijn waardering terwijl iedereen bang van ze is. Ik heb hen nooit in angst aanschouwd hoewel velen mij verzekerde dat ik met hen moest/moet uitkijken. En eerlijk, zij zijn de meest openhartige en rechtschapen mensen die ik ben tegengekomen in mijn leven.
Vrienden heb ik niet.
Ik denk ook niet, gezien alle vooroordelen en bekrompen geesten, dat ik ooit vrienden zal kunnen maken. Vriendschappelijk sta ik in ieder eerste contact. Ik sta anders in het leven, met een andere denk- en belevingswijze.
Ik hoor m'n moeder nog zeggen dat ik de waarheid moet spreken. Da's mijn karakter, en mentaliteit dus da's automatisch. Zo zijn er velen die beweren dat de waarheid voor hen van waarde is, maar ik heb geleerd dat dit alleen is wanneer het uitkomt.
En het komt nooit uit wanneer het mij opvalt dat iemand niet zo eerlijk is als men verkondigd te zijn en ik dat onder woorden breng.
De vriendschappelijkheid wordt dan bedolven onder de afwijzing van mijn waarnemingen en het is einde oefening.
Tegenwoordig is dat nog sneller dan vroeger. Vroeger kon ik nog wel eens jaren/maanden nemen om met iemand toch die vriendschapsband op te bouwen. Tegenwoordig bespaar ik me de moeite.
Fijne zondag allemaal.
Ik hou van pedofielenhaters.
Peace, love and Understanding.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten