Vrij schrijven, vrij associëren. (unedited)

25 mei 2020

Jarenlang heb ik op deze manier mijn levenservaringen op een rijtje gezet. Jaren van seksueel-, psychisch- en emotioneel misbruik alsmede verbaal geweld zijn mij ten deel gevallen.

“Heb je dan helemaal geen leuke tijden meegemaakt Linda?”

Ik kan je vertellen dat die in het niet vallen.

Natuurlijk geloofd bijna niemand dat. Men kan er met het verstand niet bij dat een mens zo veel negativiteit over zich heen kan krijgen.

En ik heb mij zelf ook het hoofd gebroken over hoe het mogelijk is.

Inmiddels denk ik dat ik enig inzicht begin te krijgen in het waarom, hoe en wat.

Hieronder dus een staaltje van vrij schrijven en vrij associëren.

Ik ben een hardop denker, een babbelkous.

En ik zeg veel onzinnige dingen, maar soms ook heel zinnige dingen.

Bij regelmaat verbaas ik mezelf met wat ik uitgesproken heb.

Nu is het mij opgevallen dat heel, heel veel mensen zichzelf als “positief in het leven staan” beschrijven.

En dan kom ik met mijn levensverhalen/-ervaringen. En al wat ik probeerde was inzicht/begrip krijgen over hetgeen mij overkomen is.

Het was zelden of nooit bespreekbaar.

Ik was, zo vond men, negatief.

Inmiddels begin ik een patroon te zien.

“Ik sta positief in het leven”.

“Ik wil gewoon een leuk leven hebben”.

“Ik richt me op de leuke dingen in het leven”.

“jij bent negatief.”

Er is een groot verschil tussen negatief zijn en veel negatieve ervaringen hebben.

Die ervaringen blijken veel minder over mij te zeggen en veel meer over de mensen die ik op mijn pad ben tegengekomen.

Ik vraag me dan ook af; hoe positief sta je in het leven als je het eigen negatieve oordeel negeert, verloochend of zelfs goed praat?

Hoe positief staat een mens in het leven die anderen manipuleert?

Hoe positief staat een mens in het leven die de negatieve ontwikkelingen gewoonweg ontkend?

En is de aanname dat men positief in het leven staat wellicht onderdeel van conditionering en niet zozeer een zelfgekozen levenshouding?

Ondanks mijn vele, oververtegenwoordigde, slechte/negatieve ervaringen, heb ik altijd de moed en hoop gehouden dat er op een dag verandering in het patroon van negatieve levenservaringen zal komen. Soms lijkt het die kant op te gaan, maar ik zal er nog geen gat voor in de lucht springen.

Ik graaf in mijn eigen gedachten, ik zoek de diepte in de levenservaringen, ik ben altijd in overpeinzing van de waarden die verborgen liggen in elk contact.

Ik hou van meer diepgaande contacten, gesprekken over de algemene ontwikkeling en de persoonlijke ontwikkeling.

Bij regelmaat brengt dit mijn medemens bij emoties die men niet wil voelen. Ze zijn te pijnlijk. Het heeft me best lang gekost om dat te begrijpen.

Maar hoe ga ik daarmee om?

Nou, belabberd.

Het draait bij regelmaat op ruzie uit.

Ruzies die starten bij de ontkenning van de eigen emoties en het eigen gedrag in relatie tot wat ik ter bespreking aanbied.

Zo'n ruzie is dan natuurlijk altijd mijn schuld.(terwijl ik dit schrijf moet ik grinniken)

Zelfkennis is niet een heel sterk ontwikkelde vaardigheid als ik zo eens door mijn levensloop heenwandel in gedachten. Zelfkennis is voortvloeiende uit zelfwaarneming. En dat is een puntje waaraan het nogal schort bij veel mensen, zo is mij gebleken.

Ik herinner me een voorval waarbij mijn reactie sterk te wensen overliet.

En ik vraag me nog steeds af waar deze reactie precies z'n oorsprong heeft.

Een jaar geleden overleed mijn oude buurvrouw. Haar vriendin woont 2 etages hoger. Beiden vertoonden tekenen van dementie. Dat mocht niet benoemd worden en ik werd er ook flink op afgestraft als ik dat ter sprake bracht. Na het overlijden van mijn buurvrouw belde haar vriendin bij regelmaat bij haar aan. Dan liep ik naar haar toe en vertelde haar keer op keer dat zij overleden was. Dezelfde smoes “ik ben het aan het verwerken” kwam elke keer weer. Dergelijke smoezen waren haar niet vreemd, daarmee vergoelijkte zij alles zolang ik haar gekend heb. Een aantal maanden waren mijn reacties geduldig totdat bij mij iets knapte. Ik schoot uit m'n slof. Ik was het zat.

Dit is meestal wel het patroon dat ontstaat in de contacten met mensen.

In dit geval was dat echt niet handig aangezien ze dement is.

Het patroon is meestal als volgt.

Er zit me iets dwars en ik kaart het aan met de betreffende persoon. Dan volgt daaruit een gesprek waarin de persoon ontkend, vergoelijkt of negeert.

Dan hoop ik dat die persoon daarover nog eens nadenkt in de periode dat je elkaar niet ziet. Vervolgens in de contacten met die persoon komt ik automatisch (denk aan het hardop denken) terug op het eerdere voorval. In principe zou dit moeten leiden tot inzicht, begrip en oplossen waardoor een versteviging van de banden ontstaat en de vriendschap zich verdiept. In de regel is dit niet het verhaal. In de regel blijk ik op blokkades te stuiten.

Een soortgelijke ervaring vorig jaar met iemand van Twitter. We belden elkaar een aantal keer en in eerste instantie dacht ik; Goh, wat leuk. Ik kan gewoon lekker alles bespreken.

Ik bleek verschrikkelijk mis te zitten. Na 2 telefoontjes begon in het derde telefoontje de mantra “je gaat over mijn grenzen heen Linda”. Telefoontje na telefoontje bleef die mantra terugkeren.

Wat ik toen nog niet begreep is dat wanneer iemand dat 1 keer zegt, ik het beste het contact kan afbreken. Ik legde amper de persoonlijke dingen ter bespreking voor en hield het bij maatschappelijke en globalistische ontwikkelingen, voor het grootste deel althans. Terugkijkende ging ik niet over haar grenzen heen, er was gewoon een gebrek aan kennis en inzicht op deze terreinen aan haar kant. Waar voor mij het Algemeen Belang een punt van interesse is, was deze interesse bij haar geheel afwezig. De mantra die zij hanteerde zette mij dan ook geheel op het verkeerde been. En het heeft me een paar maanden gekost om dit inzicht te krijgen.

Vervelende is wel dat zij nog oneerlijk gebleken is ook. In plaats van mij aangeven dat ze er toch niet zoveel prijs op stelt om met mij contacten te onderhouden, maakte zij in een draadje het ene na het andere onterechte verwijt aan mij. Zo noemde ze mij een doordrammer. De enige die in dat draadje doordramde was zijzelf. Projectiegedrag is een veelvoorkomende vaardigheid bij veel Nederlanders, is mij gebleken in mijn ervaringen met anderen.

Dan nu naar de meer positieve ervaringen.

Sinds een aantal maanden gaan mijn buurman en ik met elkaar om. Ja, ik kan werkelijk van wederzijdse omgang spreken.

Ook hij heeft een leven van misbruik achter de rug. Hij heeft een andere weg gelopen dan ik. Hij heeft de professionele hulp ingeschakeld. In de gesprekken met hem zijn mij natuurlijk weer een paar dingen opgevallen. En ik legde deze zaken aan hem voor. Na een aantal weken bleek in een gesprek dat hij de door mij voorgelegde zaken ter overweging had aangenomen. En ik kan jullie niet beschrijven hoe ik me daarbij voel.

Het is een vreemde ervaring.

Persoonlijke groei, ik heb het nooit via de professionele hulpverlening meegekregen. Daarom ben ik daarmee gestopt. Ik ben toen gaan schrijven, veel psychologische boeken gaan lezen. Tijdens het lezen merkte ik al snel dat ik een omgekeerde versie van de psyche zat te lezen dan hoe de mijne functioneerd. En ook de ervaringen met mijn ouders waren van een andere aard dan men in de boeken beschreef dat (blijkbaar) gangbaar is. Zo heeft geen van mijn ouders ooit geroepen “jij lijkt precies op die en die”, om maar een voorbeeldje te geven.

Het lijkt haast wel of de mensheid een omgekeerde programmering doorlopen heeft dan welke via een natuurlijke weg ontwikkelen zou.

In voorgaande jaren kwam ik tot enkele conclusies.

De mensheid heeft een ontwikkelingsachterstand opgelopen, is er daar 1 van.

En hoe kan het ook anders zijn?

De mate van propaganda en conditionering vanuit overheid/media/educatie/psychische gezondheidszorg is steeds duidelijker zichtbaar.

Het internet heeft veel mensen met elkaar in contact gebracht die zij anders nooit zouden hebben “ontmoet”.

En het valt mij dan ook op dat de psychische hulpverlening (en ook de hierboven genoemden) zich enkel richt op het ego. Zo hoor ik mijn buurman ook vaak de zin uitspreken dat hij zich vooral richt op zijn eigen leven en dat hij de leuke dingen wil kunnen doen. Het is een programmering. Alsof het hele leven alleen maar draait om het zelf in een maatschappij die zich sociaal noemt.

Leven draait om zelfontwikkeling als je het mij vraagt, maar zeker niet alleen om het eigen leven of het ik.

Met elkaar kennis en ervaringen uitwisselen draait om elkaars zelfontwikkeling.

Maar wat zie ik gebeuren, en velen met mij. Heel veel mensen staan heel beledigend en denigrerend tot hun medemens.

Zoveel mensen gaan vragen stellen uit de weg. Bijvoorbeeld; “Hoe ben je tot dat inzicht gekomen?”. Inzicht... da's nog eens iets anders dan een “mening”. Meningen, zo is mijn ervaring, zijn meestal ontstaan door de opiniemakers en men blijft er meestal aan vasthouden.

“Het is maar een griepje”, bv waar het covid19 betreft.

Als covid19 vergelijkbaar is met een griepje is het niet nodig om een lock down te doen. En deze mensen vinden een lock down dan ook overdreven en gaan met 150 man protesteren in Den Haag. Geen van allen vraagt zich af waarom de groep niet groter is dan hij was. Zij weten namelijk het antwoord al. Alle andere mensen zijn dom en schapen.

Het komt niet in hen op dat er veel mensen zijn die een ander inzicht hebben in deze pandemie. Het komt niet in hen op dat veel mensen hun aanpak gewoonweg afkeuren. Het komt niet in hen op dat zij degene zijn die de feiten niet helemaal op een rijtje hebben. En hoe kan men de feiten op een rijtje hebben aangezien deze pandemie weer bestookt wordt met propaganda?

Zelfontwikkeling. Ik heb er alle tijd voor. Dus toen ik van m'n roodvonk genezen was begin maart jl. ben ik maar eens in een aantal studies gedoken over SARS-COV-2, de officiele naam van covid19.

In eerste instantie veel studies uit China natuurlijk. Maar later ook diverse studies uit andere landen. En in al deze studies werd dit virus beschreven met grote schade aan organen, in eerste instantie de longen. Nu kunnen we debatteren over de reden van de longschade, maar in 1 van de studies las ik dat ook patiënten die niet aan de beademing gelegen hadden longschade vertoonde.

Nu zijn er heel veel “virologen” op social media. En geen van hen kan natuurlijk het inzicht vergaren wat covid19 precies inhoudt.

In plaats van met elkaar de kennis en inzichten te delen, verlaagd menigeen zich tot drogredenen en minachtende opmerkingen.

En eerlijk; ik vind het een heel zielige manier van omgaan met je medemens.

Vooral wanneer dat een mens betreft die hoog opgeleid (hoogleraar/professor) is.

Niet alleen verliest men mijn respect maar men veroorzaakt dat ik een dergelijke mens niet meer serieus neem.

Als men alleen via een opleiding tot kennis en inzicht zou kunnen komen dan waren scholen, bij de aanvang van het ontstaan van de mensheid, bijgeleverd.

Feit is dat de meeste vakkundigheid ontstaat bij het opdoen van praktijkervaring.

Niet voor niets gaan er veel kritieken rond over schoolverlaters die geen enkele vaardigheid opgebouwd hebben tijdens hun opleiding. Niet voor niets gaan er zoveel kritieken rond over de bureaucraten die weer iets onzinnigs bedacht hebben.

En de minachting die gepaard gaat met het superioriteitsdenken is gewoonweg stuitend tenoemen. De keren dat de regering de wil van het volk negeert is daar zo'n voorbeeld van. Het is een doordrammen van de eigen agenda ten koste van de eigen bevolking. Het is een negeren van de wil van de bevolking, en haar ten laste leggen van de kosten, ter bevordering van de minderheid. De minderheid in deze is 2-ledig. Het is de minderheid van kapitaalkrachtigen en ook de minderheid van etnische afkomst.

Het volk kan doodvallen met wat zij willen.

Het volk moet gemend worden.

Het volk moet in het gareel lopen.

En hoe men dat bereikt is de weg van propaganda, manipulatie en misleiding.

En daarmee verwijs ik naar mijn vastgemaakte tweet.

Ik eindig dan ook graag met de vraag; wanneer gaat men met elkaar in overleg en over op van gedachte- en inzichten wisselen?

Gaat dit nog gebeuren tijdens mijn leven of is dat iets voor de volgende generaties die sowieso elke keer weer de rekening kunnen oppakken van de vorige generaties?

Is er een kans dat wij Nederlanders massaal het besef krijgen hoe we bespeeld worden en gewoonweg ons eigen spel gaan spelen?

En kunnen we met elkaar in overleg gaan hoe het spel van de elite te beëindigen?

Peace, love and Understanding.

Maskers dienen alleen om toneel mee te spelen.

11 mei 2020

In het licht van de censuur en lekken van appjes worden mijn inzichten keer op keer bevestigd.
Waar ik eerst dacht dat zo ongeveer heel Nederland met een ontwikkelingsachterstand te maken gehad heeft, daar bedenk ik me nu dat het een groot deel van de bevolking is.
Ik vermoed dat het overgrote deel daarvan meelopers zijn. Een ander deel heeft zich laten misleiden door alle propaganda en men denkt daadwerkelijk dat men recht doet aan de waarheid. Als laatste zullen er ook mensen zijn die doelbewust de misleiding ten uitvoer brengen.

Ca. 10 jaar geleden begon het bij mij te dagen dat ieder mens van kind af aan wordt misleidt en geconditoneerd om in de maatschappij nuttig te zijn, naar de maatstaven van ondernemers en andere belanghebbenden.
De sociale correctie wordt steeds meer misbruikt om meer en meer mensen te bewegen naar een irrationeel denkpatroon en zelfcensuur.
Hiermee worden alle aangeboren eigenschappen die tot zelfontwikkeling leiden stukje bij beetje uitgeroeid. Alle inventiviteit, het oplossingsgericht denken, problemen het hoofd bieden en vele andere te ontwikkelen vaardigheden worden stukje bij beetje uitgeroeid.

Vanaf geboorte ben ik een vrijdenker. Een hardop denker. En bij regemaat gooi ik er in gesprekken iets uit dat onorthodox klinkt en als onzin afgedaan wordt. Mijn gedachtegangen worden met name bij de geconditioneerde mens, die met masker op door het leven gaat, als pure waanzin gezien.
Ik heb in het verleden vele blogs gewijd aan de ontwikkelingsachterstand die de bevolking opgelopen heeft door conditionering en de misleiding. Analyses van gesprekken op internet en privé leidde steevast tot emotioneel onvolwassen reacties van mensen die het punt dat ik maakte volledig miste. Iets met gebrek aan zelfreflectie van deze reaguurders.

Nu ik een jaartje op twitter zit en daar de dynamiek in kaart breng, wordt een en ander steeds duidelijker. Je hebt gewoon weldenkende, rationele en rechtvaardige types in deze wereld. Dat stelt mij wel een beetje gerust dat het ooit goed gaat komen.
Neemt niet weg dat al deze mensen belaagd worden door de mensen die met de social justice war bezig zijn en zich bezighouden met en achter projecten staan als de klimaathysterie en racisme. En dat baart me dan weer zorgen.

Ik zie de vergelijking met de nazi's vaak voorbij komen.

De term facist wordt ook te pas en te onpas gebruikt.

En in gesprekken met de keurig geconditioneerde en misleidde mens is er steevast sprake van eigen conclusies in een vraag verwerken waardoor de vraag als aanvallend kan worden beschouwd.
Een dergelijke manier van vragen stellen zet de ontvanger van de vraag al in de positie zichzelf te moeten verdedigen tegen de conclusies die de vragensteller in de vraag heeft verwerkt. Dit leidt zelden tot een behoorlijke uitwisseling van gedachten en denkbeelden en bij regelmaat tot blocken of rapporteren van accounts.

Hoe wenselijk is het dat wij, als bevolking, tegenover elkaar staan?

Hoewel je bij eerste ontmoeting daar beginnen kan, bestaat er de mogelijkheid om in de omgang met elkaar, in gesprek zijnde met elkaar, nader tot elkaar te komen doordat inzicht in de ander ontstaat en men met begrip tot elkaar staat.

Voorbeeld; Jarenlang heb ik oppervlakkige doch vriendelijke omgang met 1 van mijn buren. Na jaren hebben we 2 situaties waarin we lijnrecht tegenover elkaar staan. We botsten explosief. Nee, nee, geen conclusie trekken hoe die botsing eruit zag.

Nu ben ik van het praten. Dus ik ben met de man gaan praten. Dit heeft een paar pogingen gekost omdat ik steeds tegen blokkades van hem opliep. Hij vond het niet nodig om uit te diepen wat er speelde terwijl ik dat wel van belang vond. Sinds we daadwerkelijk het gesprek hebben gevoerd kwamen we erachter dat hij en ik van tegengestelde zichtpunten in de situaties stonden.
Inmiddels is onze vriendschap goed op weg en is de waardering wederzijds groeiende.

Ik heb altijd gezegd; “ik heb maar 1 succes nodig om mijn gelijk te bewijzen”.

En mijn buurman bleek die persoon te zijn.
Waarom maar 1 persoon aangezien dat vreselijk onwetenschappelijk is?
Omdat de meeste mensen onder de Freudiaanse leer grootgebracht zijn. En Freud is een oplichter, een misleider, een manipulatief mannetje geweest met een zeer gebrekkig zelfinzicht waardoor hij vele mensen met de projecties van zijn eigen tekortkomingen overladen heeft. En dat zie ik terug in deze hele maatschappij.
Velen lopen met emotionele en psychische blokkades rond waardoor de maskers die men draagt zichtbaar zijn. Voor mij althans.
En iedere geblokkeerde mens laat vroeg of laat z'n ware gezicht zien.
Echter wil dit niet zeggen dat iedereen in staat is of de wil heeft om de omver geworpen blokkades te laten liggen. Velen bouwen deze blokkades weer op omdat het alternatief hen “pijn” doet of omdat men de “emoties” niet wil ervaren die gepaard gaan met de verwerking van de vrijgekomen informatie.

De appjeslekkers zullen naar alle waarschijnlijkheid de gegeven kritiek niet overdenken. Die kritiek is namelijk ongewenst en zij staan in hun gelijk en in hun recht, vinden ze zelf.
Deze mensen zullen elke kritiek van de hand wijzen en blokkades opbouwen of in stand houden voor de, in mijn ogen, veelal terechte kritiek.
Zij hebben er goed aan gedaan. Zij hebben namelijk weer een “moordenaar”, een “facist” of een “racist” in the spotlights gezet.
En ze zijn trots op hun NSB-praktijken. (ik haat deze vergelijking maar ik kom er niet onderuit deze toch te gebruiken)
Alle oorlogsverhalen ten spijt, blijken deze mensen niet in staat het parallel te trekken naar het eigen handelen. De persoon die een thuiskapster heeft aangegeven bij de politie omdat zij, naar alle waarschijnlijkheid uit pure nood, toch haar vak uitoefende, zal erg trots zijn op zijn/haar handelen. (ik doe niet mee met de “het” duiding). Voor de oorlog begon men ook met dit soort redelijk onschuldig verlinken van hun medemens. Het eindresultaat was een oorlog waar vele bevolkingsgroepen de dood vonden en vele soldaten en burgerslachtoffers gevallen zijn.

De angstcultuur die voor de oorlog werd gecreëerd is ook nu in ontwikkeling.
De PVV of FVD stemmer is fout, per definitie en geheel ongenuanceerd FOUT.
(sarcasmemodus aan) Stem je D66 ben je per definitie goed bezig. Met de donorwet, de sleepwet en de pil van Drion moet je het gewoon eens zijn. Dat zijn namelijk heel menswaardige ideeën en beleid. (sarcasmemodus uit)
De VVD liegt al jaren alles bij elkaar, beloofd het één en doet het ander. Maar Rutte, die Rutte, wat is dat toch een geweldig staatsman!
Niet alleen is zijn handelen in deze coronacrisis altijd te laat, het zijn ook veelal zinloze maatregelen. 1,5mtr. Helpt wellicht om directe besmetting te voorkomen, maar mondkapjes (60 – 80% werkzaam) helpen om indirecte besmetting bv in gebouwen/winkels te voorkomen. Waar ik me ook aan erger is dat de verpleeghuizen gewoonweg niet werden meegenomen in de verspreiding van mondkapjes. En helemaal schandalig is het dat een medicijn, waarvan al 20 jaar bekend is dat deze helpen om corona te bestrijden, niet wordt aanbevolen in deze crisis.
Daarnaast is het toch een aanfluiting dat dit kabinet niet gelijk een paar fabrieken in ons land heeft laten ombouwen tot mondkapjesproducenten, terwijl men ondertussen onderhandeld met China over de levering van daar geproduceerde mondkapjes. Maar da's waarschijnlijk een te rationele oplossing. Bovendien ben ik al een paar keer aangelopen tegen het denken in onmogelijkheden als ik dergelijke opties opper. Want een fabriek aanpassen of een gesloten ziekenhuis weer openstellen is moeilijk. Dat u dat even weet.

De oplossingsgerichte denkwijze, zoals aan het begin van dit stuk aangegeven, is simpelweg afgestorven bij vele landgenoten.
En elk probleem dat men aanvoerde om aan te geven hoe onmogelijk het is om een fabriek om te bouwen of een gesloten ziekenhuis geschikt te maken voor heropening, kan getackeld worden door oplossingsgericht denken.

Aan de ene kant hebben we een deel van de bevolking dat zich misdraagt zoals de nazi's zich misdroegen. En aan de andere kant hebben we misleiders de beslissingsbevoegheid gegeven om dit land te besturen.
Wordt het geen tijd dat de maskers afgelegd worden en de persoonlijke ontwikkeling opgestart wordt?

Peace, love and Understanding.