Blootleggen van de waarheid of uitspreken van gedachten.

 13 augustus 2020

Het is opvallend hoeveel berichten ik zie langskomen over het recht je uit te spreken.
Ik heb dat recht in mijn leven nooit verleend gekregen, dus ik ben het wel gewend dat men niet zit te wachten op mijn gedachten.
Nu moet ik toegeven dat dit komt omdat ik de waarheid blootleg van het gezwam dat er uit de mond van velen komt.
Hoewel ik daar nooit doelbewust op uit ben, loopt een omgang met mijn medemens daar wel altijd naartoe.
Het is een vloek in mijn leven.
Of is het zo dat de bevolking verkeerd geprogrammeerd is en de vloek in mijn leven is?
Als de waarheid per democratische stemming zou verlopen zou het antwoord in mijn nadeel uitvallen.
Het is jammer, voor mij dat ik gezwam vrij snel door heb.
En natuurlijk zou ik mijn mond kunnen houden en een opmerking kunnen inslikken of een vraag die in mijn gedachten opwelt niet stellen.
Wat dat voor nut heeft weet ik niet anders dan dat mijn gesprekspartners niets wijzer worden over hun eigen gezwam.
Niet dat men er iets mee doet, met de bewustwording, maar ze zijn nu zelf in ieder geval op de hoogte. Of ze verder gaan met het zelfbedrog is aan hen.
Het spijt mij dat ik in mijn levensloop niemand tegen gekomen ben die waarheidsgetrouw staat. Dat spijt mij echt.
Gelukkig ligt er geen verantwoordelijkheid op mijn schouders dat mensen aan zelfverloochening doen.

Wat wel steeds opvalt, dat men hardnekkig probeert mij schuld in de schoenen te schuiven voor het eigen gebrek waarheidsgetrouw in het leven te staan.
En ook valt het me op dat altijd de ander waarheid moet spreken.
Men valt over liegende en bedriegende politici.
Men valt over de msm die ook verre van waarheidsgetrouw zijn.
Verbeter de wereld begin bij jezelf.
Iets waaraan ik jaren geleden al begonnen ben. En gelukkig hoefde ik geen leugens onder ogen te komen.
En ja, als kind heb ik hier en daar gespeeld met wat dingen die niet door de beugel kunnen. Ik werd er, door leugenaars nota bene, altijd keihard op afgestraft.
Feitelijk ben ik dus verkeerd geprogrammeerd om in deze maatschappij daadwerkelijk van nut bevonden te worden.
Het heeft me dan wel weer een goed bewustzijn gegeven van mijn eigen ontwikkeling.
Alsmede bezie ik mijn medemens door de ogen van een waarheidsgetrouwe persoonlijkheid die het niet schuwt om onorthodoxe methoden te gebruiken om mensen tot zelfbewustzijn te helpen komen.
Maar men wil niet.
Liever wil men blijven zoals men is.
Een leugenaar die met zelfbedrog door het leven gaat.

“Ja maar Linda, er zijn heus eerlijke mensen hoor”.
Ja dat geloof ik, ze komen alleen niet op mijn pad.
Want met eerlijk bedoel ik dus leugenvrij.
En leugenvrij lukt de meeste mensen gewoonweg niet.
Enerzijds omdat men geprogrammeerd is om de leugen goed te praten met vele redenen.
Anderzijds omdat men zoveel van het eigen karakter niet heeft mogen (?) ontwikkelen dat men in zelfbedrog is vervallen.
Allen die met moslims praten weten wel hoe moslims redeneren wanneer het aankomt op het verdedigen van hun geloof.
Nooit zullen zij in overweging nemen wat hun door een (van afkomst) Christen verteld wordt over hun geloof. Natuurlijk vallen ze gelijk aan met de kruistochten hoewel de islamieten van die tijd oorlog na oorlog startte en de kruistochten eindelijk na 400 jaar eens werden georganiseerd om heilige plaatsen terug te veroveren. Zij zien de kruistochten als onrechtmatig, maar de eigen rooftochten als rechtmatig.
Zo ongeveer zit het ook met Nederlanders (van welke afkomst dan ook) maar dan op het gebied van de persoonlijke ontwikkeling.

Van de week daagde ik iemand uit. Het was uitdaging die opwelde uit mijn onderbewustzijn door de stellige overtuiging van mijn gesprekspartner dat hij iets zou doen zou hij te weten komen dat.
Oké, lekker vaag, maar blijf erbij.
Dus ik werd die grote mond een beetje zat, zoals je zult kunnen begrijpen en ik flapte de uitdaging eruit.
Ik heb nog nooit iemand zo snel zien terugkrabbelen met allerlei niet ter zake doende excuses.
Uiteindelijk, het was een uurtje of elf in de avond. En ik had niet de verwachting dat hij stante pede het gesprek zou afsluiten en in actie zou komen. Overigens behoefde de actie enige voorbereiding omdat deze van illegale aard is.
En wat je niet wilt, is gepakt worden voor de misdaad die in gedachten was.
De eerste schok voor mijn gesprekspartner was dat hij terugkrabbelde.
De tweede schok kwam doordat ik iets zei als “Nu je ziet dat het allemaal gelul is wat je roept.”. En toen kreeg ik natuurlijk het verwijt dat ik niet eerlijk was door mijn uitdaging eruit te gooien.
Natuurlijk niet. Het is veel eerlijker om dingen te roepen die je niet gaat waarmaken alleen maar om de ander de indruk te geven dat je zo'n geweldig goed mens bent.
Keer op keer is dit de uitkomst van dergelijke gesprekken.
Het gebrek van de ander wordt altijd op mijn schouders gelegd omdat die ander niet in staat is de eigen emoties te accepteren. En dus moet ik me ook maar bezwaard voelen.
En ik weiger dat in alle toonaarden.
De persoon in kwestie zou punten hebben kunnen scoren door zijn eigen emoties en verantwoordelijkheid te dragen. Maar zo is hij niet geprogrammeerd.
Net als de vele anderen die mijn leven in en uit gelopen zijn.
Overigens daagde ik hem alleen maar uit omdat ik wel wist dat hij geen daden achter zijn woorden zou zetten. Zou ik het idee gehad hebben dat hij de woorden in daden zou omzetten, dan zou ik hem niet hebben uitgedaagd. Maar zou hij de woorden in daden hebben willen omzetten dan zou hij mij de informatie gevraagd hebben die nodig was om zijn woorden in daden om te zetten. En dan had dit gesprek een heel andere wending genomen. Dat gesprek heb ik in het verleden al eens gevoerd.

En ja, ik besef me heel goed hoe het voelt om dergelijke schokken te verwerken.
De waarheid onder ogen komen is nooit een fijn gevoel.
Geen enkele les die geleerd wordt gaat gepaard met fijne, gewenste emoties. Die komen erna, als je door de pijn heengelopen bent en je echt trots kunt zijn dat je weer een beetje wijzer geworden bent of een vaardigheid aangeleerd hebt.
Ja, ik begrijp waarom mensen reageren als een gewond dier en van zich afslaan.
Ik neem het niemand kwalijk.
Ik zou het alleen fijn vinden als men zich dat naderhand zou beseffen en excuus aanbiedt.
Dat zou echter betekenen dat er enige sprake van zelfreflectie is en men zich beseft dat het mij niet valt te verwijten dat men in zelfbedrog leeft of geleefd heeft.
Ik heb mijn eigen fouten.
Zelfbedrog en bij gevolg anderen bedriegen zit daar niet tussen.
Ik reageer verbaal heftig op bedrog. En ik reageer verbaal heftig op verwijten van mensen waarvan ik het bedrog bloot gelegd heb.
Verwacht niet dat ik achter je aan ga lopen nadat je bedrieglijk bezig geweest bent. Da's namelijk de omgekeerde wereld, een verkeerde programmatuur.
Mijn verwachtingen patroon heb ik jaren geleden al ver naar beneden bijgesteld.
De gebeurtenissen overdenk ik en ik trek er mijn lering uit. En dat is deze; mijn medemens heeft een ontwikkelingsachterstand opgelopen door een software installatie waar het leugenvirus in verwerkt zit. Zelfbedrog is het gevolg en om nog enige eigen waarde te hebben heeft menigeen een vals zelfbeeld gecreëerd.
In dat kader valt het slachtoffers van narcisten ook op dat narcisme in opmars is.
Het lijkt wel alsof het een pandemie is.

Kom even tot rust.

Al jaren geleden schreef ik in alle frustratie over de vele leugenaars die op mijn pad komen. De één met meer leugens dan de ander, maar eenieder met een vertekend zelfbeeld. Of een irrealistisch zelfbeeld. Zoek mijn profiel op fakeboek maar even op, dan kun je daar al mijn frustraties lezen.
Door die frustraties ben ik wel heengelopen. Dat wil niet zeggen dat ik nu zover ben dat ik mijn kritieken, uitdagingen, terechtwijzingen etc. voor me ga houden.
Wat je namelijk niet uitspreekt of blootlegt dat zal gaan rotten.
En ook leer je daarmee niet jezelf kennen, laat staan dat je daarmee een rechtschapen persoonlijkheid tot ontwikkeling brengt. Om jezelf te leren kennen moet je uiting geven aan je gedachten en moet je je eigen gedrag nauwlettend in de gaten houden en bekritiseren. Daarom is VvMU ook zo belangrijk.
Het betekent ook dat anderen zich bewust worden van de voortgang in zelfontwikkeling, als ze tenminste in de buurt blijven om dat te volgen.
Waarmee ik beland bij een paar andere puntjes van ergernis.
Het taalgebruik van velen getuigd echt van een zelfreflectief vermogen van een citroen.
De drogredenen, beschuldigingen en verwijten vervuilen elk debat.
Of je nu als Christen of als Islamiet geboren bent, allemaal zijn we misleidt of hebben we ons laten misleiden.
En dat geldt voor elk mens op de Aarde. Wellicht met als uitzonderingen nog niet ontdekte stammen.
Ik heb gezocht naar mensen die in eerbied tegenover hun medemens staan.
Ik heb gezocht naar mensen die in alle eerbied met hun medemens praten.
Je kunt zeggen; Linda jij hebt gezocht naar de geheel tot ontwikkeling gekomen mens.
En dan klopt dat.
Jullie zullen mijn teleurstelling kunnen begrijpen.
Dat is waarom ik blijf schrijven over deze onderwerpen ondanks dat er geen mens op zit te wachten.
Want het zelfbeeld dat men voert mag gewoonweg niet aan een kritische blik onderworpen worden omdat dit het zelfbedrog blootlegt en men emoties tegenkomt die men niet fijn vindt.
De schade die voortvloeiende is uit het zelfbedrog aan anderen, daarover wil men niet nadenken omdat dit het zelfbeeld aantast en men daarmee de eigen schade onder ogen moet komen. Dan moet er gewerkt worden naar een meer realistisch zelfbeeld, en dat heeft niemands interesse om verschillende redenen.
Want.... als je daadwerkelijk waarheidsgetrouw in het leven staat kom je nergens.
Dat weet ik uit ervaring.
Eenieder voelt zich daarom genoodzaakt om zich aan te passen aan de wens van anderen.
En toch beweert men dan dat men zichzelf is.
Hoe wonderlijk.

Tijd voor een pauze.

Zou je nu een hutje bewonen aan bovenstaand strand, dan kun je jezelf zijn op deze Aarde.
Je nieuwsgierigheid zou intact zijn.
Je zou oplossingsgericht in het leven staan.
Je zou mogelijkheden zien.
Je zou zelfstandig functionerend zijn.
Wellicht zou je zelfs kritisch naar je eigen gedrag en vaardigheden kijken en van de mankementen leren.
Je zou een ongedwongen leven kunnen leiden.

In onze maatschappij is daarvoor geen enkele ruimte.
De ontwikkeling van het individu is ondergeschikt aan wat anderen van je verwachten.
Die verwachting is niets meer of minder dan als loonslaaf door het leven gaan.
En nee, ik ben niet werkschuw, ik haat leugens, bedrog, manipulatie en misleiding.
Dat zijn de vaardigheden die een mens dient te ontwikkelen om in dit leven aan de top te komen. Ik weiger dat en dus ben ik psychisch niet in orde bevonden.

Mijn directe terechtwijzing, kritiek of afwijzing is ongewenst.
Ik zou dus moeten leren om om de zaken heen te draaien.
En ik zou moeten leren om mijn mond te houden.
En ik zou moeten leren om “een leugentje om bestwil” uit te spreken.
Ik zou moeten leren manipuleren.
Als ik al die dingen zou leren, dan zou ik eindelijk in deze maatschappij op de ladder van het succes kunnen stijgen.
Hoe beter ik deze vaardigheden weet te ontwikkelen, hoe hoger op de ladder ik zal kunnen stijgen.
Kan ik stellen dat wie aan de onderkant van de samenleving zit, deze vaardigheden niet naar behoren opgebouwd heeft? Wellicht.

Wat als we als individu massaal zouden kiezen om de waarheid en niets dan de waarheid uit te spreken en te doen?
Wat als we daartoe zouden beslissen, hoe snel zou de maatschappij dan veranderen naar een maatschappij waarbij een paar idealen die men zegt na te streven, tot realiteit worden?
Want we maken toch onze eigen realiteit, zo zeggen er velen?
Dus als we daadwerkelijk willen dat elk mens naar behoren gevoed is, dan kunnen we dat realiteit maken.
Als we daadwerkelijk willen dat oorlogen uit de realiteit verdwijnen, dan kunnen we dat mogelijk maken.
Als we daadwerkelijk willen dat ieder toegang heeft tot goede gezondheidszorg, dan kunnen we dat mogelijk maken.
En zo kunnen we nog veel meer zaken tot realiteit brengen wanneer de meeste mensen overstappen op een waarheidsgetrouw leven.
En zal men daartoe offers moeten brengen?
Ja, ik weet zeker dat er offers gebracht zullen moeten worden.
Ik breng er zelf één van de hoogste graad. Sociale isolatie, sociale uitsluiting.

Steeds opnieuw als ik dit onderwerp in een gesprek op tafel leg krijg ik te horen hoe onmogelijk mijn gedachten zijn om in de praktijk om te zetten.
En natuurlijk de opmerking “dat krijg je nooit voor elkaar” is bijna standaard van de partij.
Alle neuzen staan nu ook dezelfde kant op. Die van zelfbedrog en bedriegen. Niet te vergeten dat men wel altijd anderen heel veroordelend aanspreekt op liegen, bedriegen, misleiding en manipulatie.
Met andere woorden; zelfbedrog leidt tot een maatschappij waarin arrogantie, zelfverheerlijking en verlies van saamhorigheid het gevolg zijn.

Kom weer even tot rust.

Oké, daar gaan we verder. Ik laat mijn gedachten gaan over de oplossingen.
Natuurlijk ben ik niet degene die anderen kan verplichten de waarheid als hoogste goed in eigen gedachten te nemen en dat met het eigen gedrag te ondersteunen.
Ik ben gek (bevonden) maar niet zo gek dat ik met grootheidswaan rondloop.
Tenminste; niet dat ik weet.

Ik realiseer me dat wanneer mensen structureel gaan kiezen voor de waarheid en zich uitspreken over misstanden op de werkvloer, de angst voor represailles groot is. Die angst is terecht. Er is grote kans dat je je baan zult verliezen omdat je je grote mond open getrokken hebt. Dat zie je maar aan de vele klokkenluiders die de misstanden binnen overheidsinstellingen blootleggen. Wie de waarheid spreekt zal daarvoor niet beloond worden.
Toch is het zo dat wanneer meer en meer mensen waarheidsgetrouw door het leven gaan, er minder en minder geofferd hoeft te worden en de weg die gelopen wordt gemakkelijker zal leiden tot dankbaarheid en vele andere waarden waarnaar zoveel mensen verlangen.
Dus dan gaat het om moed.
Ben je moedig genoeg om de waarheid te handhaven?
En ben je moedig genoeg om je eigen emoties onder ogen te komen?
En het gaat om vaardigheid opbouwen om je eigen emoties te verwerken.
Dat zal ongetwijfeld gepaard gaan met domme uitspraken, respectloze opmerkingen en een hoop vloeken en schelden. Eerst op die ander omdat die ander blootlegde wat je tot je bewustzijn gekregen hebt.
En later op jezelf omdat je er niet onderuit kunt om de noodzakelijke aanpassingen in denken en gedrag tot stand te brengen.
Vervolgens keert de rust weer nadat je jezelf hebt vergeven voor de fouten die je gemaakt hebt.
Of anderen je vergeven kun je alleen maar hopen.
Er zijn mensen die jarenlang in haat en verwijt kunnen blijven hangen.
Dat zullen dan uiteindelijk de mensen zijn die de sociale isolatie toebedeeld krijgen.
En is dat niet meer gepast dan dat een waarheidsgetrouw mens die status toebedeeld krijgt?

Dit proces zal 1 of 2 generaties in beslag nemen en dan kunnen we op een rechtschapen manier door het leven met z'n allen.
We kunnen dan ook toewerken naar het feitelijk elimineren van honger i.p.v. dat alleen met de mond te prediken.
Ja maar....
Werkelijk????
Iemand een “ja maar” in te brengen op deze gedachtegang?
Ik verneem 'm graag in de comments onder de tweet waar deze blog geplaatst is.

Denk eerst even na over je "ja maar". Bedenk even hoe realistisch of hoe demotiverend jouw "ja maar" zal zijn.

Zelfreflectie, zelfontwikkeling, zelfbeeld.
Deze woorden bevatten allemaal het woord “zelf”.
Zelf doen dus.
En mocht je hulp nodig hebben, zoek dan een rechtschapen mens uit. Aangezien niemand in deze maatschappij daadwerkelijk rechtschapen is zul je kritisch moeten kijken naar hoe iemand je behulpzaam is in je zelfontwikkeling.
Stel jezelf vragen als;
Als ik dit advies opvolg, wat zijn dan de mogelijke gevolgen....... 
Als ik dit advies omdraai wat zijn dan de mogelijke gevolgen......
En natuurlijk zul je moeten afwegen of integriteit van hoger belang is dan de offers die je brengt met waarheidsgetrouw of leugenachtig in het leven staan.

Mocht je de mogelijke gevolgen niet kunnen bedenken, dan moet je de proef op de som nemen. Uit de reacties van je handelen kun je dan lering trekken. Evenals je lering kunt trekken door jezelf en je handelen waar te nemen.
Adviseert men je om je mond te houden, te liegen, te manipuleren, te bedriegen, dan weet je dat het niet de weg is naar het oplossen van de misstanden in de wereld.
Dan weet je dat die persoon niet de meest rechtschapen zelfontwikkeling voor ogen heeft.
En als het daadwerkelijk klopt wat velen denken; de mens is van nature goedaardig geboren, dan zullen de meeste mensen over een paar generaties goedaardig, waarheidsgetrouw en bij gevolg rechtschapen in het leven staan.

Peace, love and Understanding