Nou het is me het jaartje wel in huize Neutraal.
Zo heb je 3 gezonde katten en een minder gezond kattenvrouwtje.
En zo ben je zelf weer redelijk op de rit en heb je 2 katten in de lappenmand.
Alles zo onbetaalbaar als dierenartskosten maar kunnen zijn.
Nu kan je zeggen; als je 't niet betalen kan, moet je geen kat nemen.
Dan zeg ik; In de 30jr. dat ik katten heb, heb ik dit nog nooit meegemaakt.
Ik vind dat trouwens altijd van die genadeloze opmerkingen dat ik denk, val dood gast/trut.
Maar dat is een ander verhaal.
Gelukkig heb ik ook een ander type mens leren kennen.
Mensen die de moeite doen om je te leren kennen.
Mensen die met daad en raad aan mijn zijde staan.
In deze doen zij wat ze kunnen maar ook zij kunnen de rekening van Doron zijn medische kosten niet betalen.
Een vooruitzicht dat mijn situatie zich zou veranderen is er niet.
Dit leven is niet geschikt voor mensen zoals ik.
De vrije geest.
Het verantwoordelijkheidsbesef.
Het voortschrijdende inzicht.
En dan natuurlijk de manier waarop ik dat communiceer.
In de regel bevalt het mensen niet.
Het is niet zo dat ik fout communiceer.
Ik communiceer mijn gedachten.
En in deze tijd is het gedachten die mensen niet aanstaan. Uitgesproken gedachten zorgen bij de ontvanger voor een emotionele stroming en die projecteert men in de regel op de spreker.
In plaats dat men zich even afvraag wat de emotionele stroming eigenlijk precies zegt, zegt men “ik wil het niet weten”. En ook “het ligt aan de ander”.
Maar zo is het natuurlijk niet.
Jouw emoties zijn niet mijn verantwoordelijkheid.
Ik kan tot jouw emoties met interesse staan, of met medeleven, of met begrip, maar het verwerken ervan is toch echt aan de mens die de emotie ervaart.
In de regel betreft mijn spreken een gedachtegang, niets meer niets minder.
Ik kan er mijn emoties bij hebben, bv. Afkeer, begrip, onbegrip, boosheid, sarcasme etc. maar dat zegt nog helemaal niet dat ik een conclusie trek.
In de regel zijn mijn gedachten ook maar uitgesproken zodat ik me bewust word of extra bewust ben van mijn gedachtegangen.
Zo vraag ik me nu wel af waar het voor nodig is dat ik een ca. € 8.000,-- aan dierenartskosten te verwerken krijg. Lees hier het verhaal tot nu toe: https://twitter.com/LindaNeutraal/status/1649662883238649856
Wat is het doel dat hier bereikt moet worden.
Want eerlijk, ik zou niet weten waar ik bijna de helft van mijn jaarinkomen vandaan moet halen om deze kosten in een redelijke tijd te kunnen aflossen.
Daarnaast vraag ik me af waarom de dierenarts toch besloten heeft om de heupdysplasie van Doron met de minder stevige manier van hechten te doen ipv het gelijk goed te doen.
Daarom komt het eindbedrag op ca. € 8000,-- uit.
En bestaat er zoiets als garantie? Als een arts z'n werk gewoon niet goed gedaan heeft en het nog eens moet, is deze dan niet verplicht de 2e operatie kosteloos te verrichten aangezien de eerste keer niet pakte?
Uiteindelijk ben ik duidelijk genoeg tegen hem geweest dat ik dergelijke kosten niet kan dragen en moet zoeken naar een manier om hun rekeningen te betalen.
Dat heb ik niet 1 keer maar meermaals aangegeven.
Dan nog de bijkomende kosten van mijn eigen opname in februari jl.
En nu weer ca. € 500,-- voor Dara, die een bekkie vol ontstekingen heeft.
Dara is al een plaskater. Nu gaat dat erg goed sinds ik het juiste voer gevonden heb voor hem, dus daaraan heb ik in geen jaren extra kosten gehad en hij gelukkig geen pijn.
Maar verdorie, das gewoon ff de helft van m'n jaarinkomen aan kosten dit jaar.
Ga er maar aanstaan.
Het is best dramatisch als je erover nadenkt.
Als ik een crowdfunding zou starten zou het op mijn rekening terecht komen en dan zou ik dus toeslagen of uitkering gekort kunnen krijgen. Da's dus lood om oud ijzer.
Alle potjes waren gesloten of ze hadden eisen waaraan ik niet voldoe.
Zo moet je bijvoorbeeld bij de voedselbank lopen.
Of een bewindvoerder hebben.
En alles wat ik de afgelopen jaren heb kunnen voorkomen is bij de voedselbank terechtkomen of in de schulden raken.
Toch schijnt dat niet op waardering te kunnen rekenen en wordt zeker niet beloond met hulp door 1 van de stichtingen die mensen helpen die in de problemen komen/zitten.
Eerlijk, ik heb geen idee hoe het op te lossen.
Ik heb nu niet een opleiding gehad om te kunnen beunen, dus...
En dat lijf van mij heeft al moeite met m'n eigen huis schoonhouden, laat staan dat ik de schoonmaak bij anderen kan gaan doen. Wat ik op zich niet erg zou vinden om te doen.
En dan moet ik eigenlijk ook nog de rest van m'n gebit laten trekken voor eigen rekening en een kunstgebit laten aanmeten. Gezien “je moet beter poetsen” het standaard advies is voor mijn gebitsproblemen en men niet verder gekeken heeft dan de neus lang is, ben ik al enkele jaren niet meer bij de tandarts geweest, dus die kosten om de rest te laten trekken komen ook voor mijn rekening. Voorlopig dus maar met een fietsenrek door het leven totdat ze er allemaal zelf uitvallen.
Ik sta redelijk met m'n rug tegen de muur.
Zal ik het doen, of niet?
Als ik het niet vraag zal er zeker niets gebeuren.
En vragen staat vrij, nietwaar?
Mocht je na het lezen van mijn verhaal een bijdrage willen leveren aan de kosten door Doron z'n medische kosten, dan ben ik erg dankbaar.
Hier de gegevens om je bijdrage naar over te maken:
Rekeningnummer: NL02 ABNA 0461 8692 25
t.n.v. Fac Diergeneeskunde, Utrecht
Debiteurennummer 16458982
Bedankt voor je interesse in mijn gedachten en als je een donatie overmaakt, daarvoor ook heel veel dank.
Peace, Love and Understanding.
